001r
| Next >
Submitted by David J. Birnbaum on Fri, 12/07/2012 - 18:51
-
мꙑи҅хъ бо о҅тъ бога ѥ҅свѣ· твоѥи бо
... (τῶν γὰρ σωζο)μένων ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἐσμεν· σοῦ δὲ -
доуши погꙑбѣль҆ прѣо҅долѣ дожи
τῆς ψυχῆς ἀπώλεια ἐκυρίευσεν -
и҆ до съмрь҆ти· не добрѣ мѫдрова-
ἕως θανάτου, μὴ εὐφρονῆ- -
ти на цѣломѫдрованиѥ къ богоу·
σαι εἰς τὸ σωφρονῆσαι· -
много бо бѣсованиѥ҅ ѥ҅же отъ тебе то-
ἡ γὰρ πολλή σου τῆς τυραννίδος μα- -
мьѥниѥ въвръже тꙙ въ хоулѫ· а҅гⸯг҄е-
νία ἔτρεψέν σε εἰς βλασφημίαν· τὸν γὰρ ἄγγε- -
ла бо ѥ҅гоже посъла г꙯ь ї꙯с х꙯с и҅ б꙯ъ· ꙁагра-
λον, ὃν ἀπέστειλεν ὁ κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἐμφρά- -
ди о҄уста плѣжѫштиїхъ· ѥ҅гоже тꙑ
ξαι τὰ στόματα τῶν ἑρπετῶν, σὺ -
свои҅мъ прѣꙁорь҆ствомъ прѣложи въ
τῇ οἰκείᾳ ὑπερηφανίᾳ μετέβαλες εἰς -
аполона· и҅ раꙁгнѣвавъ сꙙ а҅урилиꙗ-
Ἀπόλλονα”. Καὶ χολέσας Αὐριλλια- -
нъ повелѣ съвалъмꙑ оловѣнꙑ биті
νὸς ἐκέλευσεν βώλοις μολίβδου τύπτεσθαι -
ꙗ по челюстьма· глагол҄ѧ ѥ҅моу не ѫ҅ро-
αὐτοῦ τὰς σιαγόνας λέγων αὐτῷ· „Μὴ ἀ- -
дьно и҅ прѣꙁорь҆но о҅тъвѣштаваи҆·
φρόνως και ὑπερηφάνως φθέγγου, -
вѣдꙑ ꙗ҅ко прѣдъ цѣсаремь стои҅ши ·
εἰδὼς ὅτι βασιλεῖ παρέστηκας”. -
и о҅тъведъ паѵла свѣн҄е сѫдиїшта прі-
Καὶ μεταστήσας τὸν Παῦλον ἀπὸ τοῦ βήματος προσ- -
ꙁъвавъ и҅о҄улиꙗ҅ниѭ҄ рече къ н҄еи·
καλεσάμενος τὴν Ἰουλιανὴν εἶπεν αὐτῇ· -
владꙑчице моѥ҅ѧ дш꙯ꙙ и҅о҄улиꙗниѥ·
„Δέσποινα τῆς ἐμῆς ψυχῆς Ἰουλιανή, -
о҄умол҄ена бꙑвⸯши о҅тъ мене· не прѣл҄ь-
παρακληθεῖσα παρ' ἐμοῦ, μὴ συν- -
штаи сꙙ боуѥстиѭ҄ павь҆ла брата сво-
απάγου τῇ μωρίᾳ Παύλου τοῦ ἀδελφοῦ σου· -
ѥ҅го· виждѫ бо тꙙ дѣвицѫ мѫдрѫ сѫ-
ὁρῶ γάρ σε παῖδα φρονιμωτάτην οὖ- -
штѫ· и҅ мⸯногѫ прѣмѫдрость имѫштѫ·
σαν, πολλῆς σοφίας μετέχουσαν· -
да о҄утѣшивъши сꙙ послоушаи҆ мене·
διὸ παρακληθεῖσα πείσθητί μοι -
и бѫдеши владꙑчица моѥ҄и дш꙯и· и о-
καὶ στή- -
браꙁꙑ ꙁлатꙑ поставьѭ҄ ти по вь҆сꙙ
λας χρυσᾶς στήσω σου κατὰ πᾶσαν -
градꙑ вь҆сеѧ вь҆сел҄енꙑѧ҆· о҅тъвѣшта-
πόλιν τῆς οἰκουμένης”. -
въши же и҅о҄улиꙗни рече· не о҅тъвръ-
Ἰουλιανὴ εἶπεν· „Οὐκ ἀπατᾷς -
гѫ сꙙ аурилиꙗ҅не томителю и҅ непрѣ-
με, Αὐριλλιανὲ τύραννε καὶ ἀνό- -
подобьне· не прѣль҆стиши рабꙑ бо-
σιε, οὐκ ἀπατᾷς τὴν δούλην τοῦ θε- -
га вꙑшьнꙗаго· не примꙑшлꙗи҅ ми
οῦ τοῦ ὑψίστου· μή μοι ἐπινόει -
съмрьти вѣчь҆нꙑѧ лишити мꙙ хотꙙ
θάνατον αἰώνιον ἀποστερεῖν με βουλόμενος
Vita (Passio) Pauli et Iulianae (4 March)